هاجر صفابخش : اینجا در سرزمین آفتاب در خطه مهرومینو در جوار کوه های قدر قدرت وبلند قامت هرخانه ایی بزرگی دست به قلم دارد ، اینجا هنوز در خانه بروی مهمان باز است و هر صاحبخانه ایی که میزبان است ،در تکاپو می افتد خانه تکانی می کند و درتدارک است که هم خانه ی دل و هم گوشه کنار خانه را صفایی بدهد ،گاهی هم لازم است تدارکی ببیند ومحفلی به هم بزند در خور مهمان تازه رسیده اینجا در شهر سنندج ،واحد آفرینش های ادبی با خبر می شود که حسین تولایی شاعر کشف شاعرانه ها وتیز بین وصاحب سبک دنیای کودک ونوجوان به همراه تنی چند از صاحب نظران عرصه فرهنگ وهنر کودک ونوجوان به قصد تجدید دیدار وسفر به استان کردستان چند شبی در سنندج می ماند .واحد آفرینش های ادبی به رسم میزبانی به تکاپو می افتد خانه تکانی می کند و سالن کنفرانس مرکز شماره ۴سنندج را در نظر می گیرد و این مکان تازه ساخت را برای این گرد همایی درنظر می گیرد اینجا ودر کانون رسم است تحفه ایی هرچند کوچک برای یادگاری به میزبان تقدیم کند برای همین به همراه کارشناس هنری وهمکاران مجتمع فرهنگی هنری سنندج کتیبه های کوچک زیبای سفالی را تهیه می کنند وبرای یادبود این برنامه به مهمانها تقدیم می کند وحالا مهمترین قسمت ماجرا شروع می شود تدارک محفلی ادبی وهنری را می بیند که اشخاص رده بالای استان کردستان را دعوت کند و تا اولین هم اندیشی هنرو ادبیات کودک را در این استان رقم بزند و مهمان ها با روی گشاده از این دعوت استقبال می کنند و روز خوشایندی را رقم می زنند مهمان های اهل فرهنگ وهنر و ادبیات کشور همگی دارای فعالیت های شاخص و مقاله های جهانی و ثبت آثار بین اللملی از جمله دکتر قطب الدین صادقی و فردین صادق ایوبی و استادان دانشگاه پیام نور و دانشگاه فرهنگیان استان
حضور محفل انس است ودوستان جمع اند
شبی خوش است به دین قصه اش دراز کنید
کانون اصیل ترین نهادی است که برای کودکان کارمی کند
نخستین چراغ سنخرانی را دکتر قطب الدین صادقی که خود برند استان کردستان است و تئاترناطق این سرزمین است و فرزند کوچه های قدیمی شهر سنندج است و با اینکه دانش آموخته ی فرانسه و پایتخت نشین است عرق خاصی به آداب ورسوم وزبان مادری خودداردآثارش این مهم را صحه می گذارند ، از چریکه ی موراشین تا دوران بیگناهی و سرودن سرود افیلای هزار عاشق نشان می هد همچنان دل در گرو مردم سرزمینش دارد، روشن کرد.
وی از اولین مربیان تاتر کودک ایران است و با نمایشنامه هایی که برای کودکان هم نوشته است ارتباط خودرا با کودکان نیز حفظ کرده است
و اینگونه به سخنانش ادامه می دهد با اینکه ادبیات کودک هر کشورزیر بنای ادبیات بزرگسال است ،اما خود به تنهایی ستون محکم واستواری است ما پانزده میلیون دانش آموز داریم، باید از خودمان بپرسیم که فارغ از امر ایدئولوژیک آموزش مستقیم دانش آموزان برایشان چه بر نامه های پیشرفته ایی در امر پرورش داریم ،امروز در کشورهایی مانند نروژ وژاپن ارتباط معلم یا مربی ودانش آموز به شدت تغییر کرده است دیگر معلم متکلم الوحده نیست و نمایش و فعالیت های خلاقانه ودیگر فعالیت های عملی درمدارس انجام می شود امروزه در تمام دنیا تلاش می کنند اساس پرورش بر مبنایی باشد که موجب پرورش استعداد های ذاتی کودک باشد و به وسیله ی کشف این استعدادها کودک تونمندی های خودورا دریابد ودر این زمینه کارکند بنابراین به نظر من درزمینه ادبیات ،نمایش ،نقاشی و هنر کودک خیلی کم کار شده است همه می دانیم که زیر بنای کانون محکم است ومی داند که می خواهد به کودک چه بدهد ویکی از پنج اصل تربیت کودک را رعایت می کند .یکی از این پنج اصل پرورش تخیل است .در جشنوا ه آوینیون فرانسه که یک جشنواره سنتی آیینی کشور است کودکی از تهران به همراه گروه روحوضی آمده بود در جواب خبرنگاری که از اوپرسید در این جشنوا ره چه دیدی ؟ گفت رنگ آن زمان تیتر تمام روزنامه ها شد .دومین اصل این پرورش ابتکار عمل است که من این ابتکار را در فیلم سرکه که از تولیدات کودک است دیده ام همچنین این فیلم توانایی حل مساله را در کودک به تحلیل ونمایش می گذارد ویافتن راه حل همان ابتکار عمل است چطوری تعقل را به عمل در بیاوریم .
بچه ها همیشه به راهنمایی بزرگان واولیا تربیتی احتیاج دارند وزمانی کودک به اثر جذب می شود که علاوه بر نصیحت وتربیت خودش را در اثر ببیند و با اندیشه ایی که ابتکار عمل را در کودک تقویت می کند .اساس ترلدت در شرق محفوظات است زیرا تمام بر نامه های آیینی ماهم این را تایید می کند .
گزارشی که تلویزیون سال ها پیش از بهترین برنامه های برای کودک تهیه کرد درکمال تعجب دیدند تام وجری بهترین کارتون آن زمان بود چون پرازحرکت و فعالیت است پس بنابراین در برنامه ریزی ها وبرنامه سازی ها این مهم را باید رعایت کنیم یک مساله ایی را هم که می خواهم یاد آوری کنم این است که کودک امروز رنج هایی که ما کشیده ایم را نمی شناسد ونمی تواند تحمل کند؛ زیرا اساس کودکی شادی است پس تا می توانیم باید به کودک شادی بدهیم واین شادی در تصویر است این شادی در روایت است این شادی در نمایش است و این وظیفه ی آموزش وپرورش نیست من چند سال هم جز کمیته ی برنامه ریزی تالیف کتب درسی بودم.بگذاریم روحیه ی کارساز وپویا در کودکان همیشه حفظ باشد یک نکته هم یاد آوری می کنیم که اصالت روایت مهم است باید دروغ وتقلید وتزرویر وجعل را از روایت ها ی کودک حذف کنیم زیرا با این کارها کودک را زیر سوال می بریم با تحلیل های نو زاویه ی دید تازه به کودک بدهیم وتوجه به فرهنگ عامه وزندگی روزمره وفرهنگ عمومی مردم را هم فراموش نکنیم .هرچند ما با دنیا فاصله داریم؛ اما کودکانی که مانند گنج هستند در کنار ماهستند وکانون همیشه قدر این گنج هارا دانسته و اصالت خورا حفظ کرده است امیدوارم ادارات دیگر هم به این امرمهم بپیوندند به کانون کمک کنند وبودجه های خودرا در این راه هزینه کنند.
کودک رسمی وکودک واقعی را بشناسیم
حسین تولایی که بهانه ی این گرد همایی است از کانون پرورش فکری تهران آمده است اومسئول انجمن های ادبی سراسر کشور است اودر پاسخ به سوال جبار شافعی زاده مجری برنامه که خود از ادیبان و صاحب قلمان کشور است می خواهد در باره ی حذف کودکی ونوجوانی صحبت کند ضمن ایراد تعارفات معمول و تشکر از برگزاری این برنامه ویادآوری این نکته ی تاسف بار که ما مفهوم شهروند کودک نداریم و هنوزدر مبلمان شهری وحقوق شهر وندی آنها را نادیده می گیریم از زبان فرهاد حسین زاده نویسنده ی کودک ونوجوان یاد آور می شود که باید بین کودک رسمی که باید سر ساعت در مدرسه حاضر باشد درس هایش را بخواند ومقاطع تحصیلی را پشت سربگذارد به حرف بزرگترها گوش کند و برنامه یی را که برایش تدارک دیده شده است اجراکند تا کودک واقعی که شامل تمام کودکان در تمام شرایط از جمله کودکان در نقاط محروم وبدون امکانات وحتی کودکان کار می شود تفاوت قایل شویم.
احمدرضا احمدی می گوید که کبریت زدم وتو برای این روشنایی محدود گریستی ماهم مانند گروه های تسهیل گری ومروجان کتاب کودک و غیره خوشبختانه منتظر نیستند وفعالیت های خودرا انجام می دهند اما قبل از این که ناامید شویم باید نوجوان را به رسمیت بشناسبم و به خود بیایم و بررسی کنیم شاید اولین دلیل این است که شاعران خوبی نداریم زیرا این مخاطب است که باید تلاش کند تا شاعررا بفهمد زیرا شاعر باید کار خوش را بکند ولی نوجوان باید با مطالعه و تخیل خودرا به مرحله ایی برساند که بتواند این شعر هارا بخواند وجاهایی مانند کانون پرورش فکری کودکان ونوجوان با مربیان ادبی این پرورش را به عهده دارند امیدوارم روشنایی های محدود همچنان بدرخشند.
انسان هایی تاریخ ساز تربیت کنیم
فردین صادق ایوبی چهره ی جهانی هنرهای تجسمی و نقاشی که هنوز آخرین نمایشگاه انفرادیش با نام آخر جاده در بزرگداشت احمد خلیلی فرد هنوز برپاست در جواب مجری برنامه که می خواهد در ارتباط با هنرو ادبیات در خلق مفهوم هویت کودکی سخن براند اززبان مولوی می گوید که ابتدا امر چونکه با کودک سروکارت فتاد هم زبان کودکی باید نواخت ادامه داد که متولیان امر کودک باید بدانند که ادبیات وهنرونقاشی می تواند بهترین دستاوردهای دوران کودکی باشند وبهترین وسیله آموزش باشد وخلاقیت کودک را به او باز گردانند زیرا در جامعه ی ما کودک شبیه انباری است که باید از محفوظاتی مانند کتاب های درسی و آداب کاملا خط کشی شده پرشود که نه تنها خلاقیت را از او می گیرند بلکه در بزرگسالی هم به درد او نمی خورند ونمی تواند چیزی غیر از این باشد و به محض ورود به جامعه با همه ی پیچیدگی هایش سردرگم و سرخورده می شوند و حس می کند که هویتش گم شده است وتازه در بزرگ سالی دیگر نمی شود برایش کاری کرد .
زمانی که دانشجوبودم در مهد کودک های شمال تهران کارکردیم و نتیجه ی پژوهش ها سیار متفاوت بود زیرا به وسیله ی نقاشی ها وفعالیت های هنری وادبی می توان کودک را به خلاقیت وآزادی وابتکار عمل برگرداندکانون باید از ایدئولوژی نگری دست بردارد و به رسالت خود برگرد.ما در استان کردستان به بازنگری در هنر ملی و اصالت خودمان هم احتیاج داریم باید ادبیات فولکلور هم تقویت کنیم واصالت خودرا حفظ کنیم زیرا در دنیاای که با تبلیغات می خواهد مارا نابود کند باید اصالت خودر حفظ کنیم و کودکان را به خود آگاهی برسانیم و نسبت به حافظه ی تاریخ خود آگاه کنیم و باید به کودکان یاد آوریم که هویت اصلی خودرا بشناسیانیم وبا نگاه جدید به کودکان ارایه دهیم پرسش از ذات واصل هویت ماست تا کاری کنیم که کودک بداند که کرد بودن وایرانی بودن ما به یک دستی رسیدن محتاج است وباید از تظاهر فرهنگی دست برداریم هنر قبل از همه جهانی است وآنچه این هویت را جهانی حفظ می کند و متفاوت می کند درک درستی از جغرافیایی است که در آن زندگی می کنیم . چون جغرافیای خاص صداو آواز ونوای این جغرافیارا باید بشنویم وبه گوش کودکان برسانیم .
چرا ما شاهد داوینچی ها و رافائل ها را نداریم ماباید کودکانی بسازیم که انسان های تاریخی باشند یعنی سه زمان حال گذشته و آینده را درک کنند و چنین انسان هایی می توانند تاریخ ساز باشند و تغییر ایجاد کنند
در ادامه ی برنامه بزرگانی چون سیمین چایچی، جلال نصیری هانیس،دکترنقشبندی، دکتر رحمانی ، سیروان کنعانی و شیلان گیلانی به ایراد مطالبب پرداختند وهمگی آنها دوست داشتند که کانون این پایگاه را برای کودکان این مرزو بوم حفظ کند به آنها هویت ببخشد ودر کنار فضای مجازی فضایی ایجاد کند تا هرلحظه برای کودک امروز تازه باشد و در چاپ کتاب هایش مانند گذشته دقت در فرم ومحتوی را حفظ کند و برای کودک امروز یک هویت امروزی درنظر بگیرد و با خط کش ادبیات تعلیمی به کودک نگاه نکند هرچند ما ادبیات فاخری داریم و باید ضمن حفظ و آموزش آنها به کودکان لذت خلق بازی و شادی و نگاه نو به کودک را داشته باشیم واز همه مهمتر در کنار کودکان باشیم وبگذاریم آنها خودشان الگو هایشان را انتخاب کنند الگوهارا به آنها تحمیل نکنیم در کنار آشفتگی های ذهنی که در جامعه پیچیده ی خودمان داریم کودک را همواره در کنار خودمان داشته باشیم و با او حرکت کنیم واگر لازم است ماهم آموزش ببینم تا دنیای پر از تکنولوژی امروز برایمان تاب آور تر باشد. آنها می خواهند که کانون برای کودکانشان بر نامه ریزی درستی داشته باشد زیرا شناخت کودکی وگروه های سنی درارایه برنامه وتربیت آنها لازم وضروریست.
